Twee handen op één buik - "Predator: Badlands" gaat in tegen de stroom van de franchise

Met hun leerachtige huid, gebrek aan neus en enorme hoektanden winnen de Yautja-mensen geen schoonheidswedstrijden, maar ze voelen zich wel een superieur ras, waarin alleen de sterksten overleven.

Dek (Dimitrius Schuster-Koloamatangi) wordt binnen zijn clan als een zwakkeling beschouwd. Zijn vader wil hem doden, maar in plaats daarvan sterft zijn broer, die hem verdedigt. Gebukt onder dit diepe trauma gaat Dek op jacht naar het monster Kalisk en maakt hij indruk op zijn familie met de trofee.

Moordende klimplanten, exploderende rupsen, dodelijke cactussen: de thuisplaneet van het monster laat James Camerons Pandora op een kinderboerderij lijken.

En dan is er ineens Elle Fanning als een humanoïde robot wiens onderlichaam tijdelijk verdwenen is. De alfaman en de gevoelige, humoristische robotvrouw vormen een verrassend vermakelijk duo dat samen leert vechten om te overleven.

Met de androïde, aan wie Fanning al haar oogverblindende charme verleent, ondermijnt de “Predator”-vernieuwer Dan Trachtenberg (tot nu toe twee films op Disney+) op speelse wijze de hypermannelijke principes van de franchise in “Predator: Badlands”, zonder de actiebehoeften van de fans te verwaarlozen.

Wat in eerste instantie een spectaculair schouwspel in videogameformaat lijkt, ontwikkelt zich geleidelijk tot een veelzeggende fantasieparabel waarin gekozen familie, emotionele intelligentie en collectief handelen belangrijker worden gevonden dan Darwinistische bloedbanden.

“Predator: Badlands”, geregisseerd door Dan Trachtenberg, met in de hoofdrollen Elle Fanning en Dimitrius Schuster-Koloamatangi, 107 minuten, leeftijdsclassificatie 16 (in de bioscoop vanaf 6 november)